Gisteravond was het zo ver.
Aan de ene kant van de straat hoorden we de slow-whoop van de wattenstaafjescontroleurs, en bij ons werd aangebeld door de rietjespolitie.
Jazeker, het was raak. Na een dik half uur zoeken kwamen ze tevoorschijn uit een van onze vele laden. Doosjes vol plastic rietjes.
Of we niet wisten dat ze inmiddels verboden waren. En dat ze de plastic soep in de IJssel veroorzaakten.
Wisten we niet. Eerlijk de waarheid! We dachten dat dat kwam door die figuren die zo nodig na elk geledigd glaasje ranja vijf minuten gingen lopen naar de boorden van de IJssel, om daar hun schadelijke nonchalance te botvieren. En wat te denken van al die pensionado’s op de talloze IJsselcruisers, die niets liever deden dan een drankje mét rietje bestellen om daar vervolgens mee naar de reling te lopen. Hup, overboord met die handel.

We zijn inmiddels enkele boetes verder en volledig overtuigd van ons ongelijk. Ook vanuit de plastic heroes inzamelzak schijnt het rietje zijn dodelijke reis naar de Stille Zuidzee voort te zetten. Dus stoppen we nu, onmiddellijk.